- Familieleden mee aan het roer van de voorziening -

Familieleden mee aan het roer van de voorziening

Nancy D'hont

Nancy D’Hont komt al meer dan 20 jaar over de vloer van UNIE-K Ons Erf. Om haar zus Nathalie te bezoeken. En om deel te nemen aan de gebruikersraad en het collectief overlegorgaan. Deze organen geven familieleden van bewoners een stem. 

“Mijn zus was ongeveer twintig jaar oud toen ze hier aankwam. Intussen is ze 45 en verblijft ze nog steeds in Brugge. Mijn ouders kozen destijds voor deze voorziening omdat er veel te beleven valt. Bewoners kunnen gaan zwemmen, muziektherapie volgen, wandelen… Nathalie had toen absoluut veel activiteiten nodig”, frist Nancy het geheugen op. “Naast mijn jongere zus, had ook mijn oudere broer een zware beperking. Toen ik opgroeide, zag ik elke dag hoe er voor hen gezorgd werd. Daardoor was ik er intensief bij betrokken.”

Gebruikersraad en collectief overlegorgaan

 
Ook vandaag zet Nancy zich nog altijd in voor haar zus. Dat doet ze onder andere als lid van de gebruikersraad in UNIE-K Ons Erf: “Die raad bestaat uit een groep familieleden van de bewoners. Vier jaar geleden stapte ik erin en ik merkte meteen dat ik zo écht inspraak kreeg. Je zit er namelijk aan tafel met de directie en het zorgpersoneel. Heel nuttig: want als familielid heb je soms een andere visie. Dankzij de gebruikersraad wordt daar rekening mee gehouden.”

“Ik merk dat wij als familieleden écht inspraak hebben.”

Ondertussen zetelt Nancy ook in het collectief overlegorgaan. Een overkoepelend orgaan voor UNIE-K Ons Erf en de andere twee vestigingen van UNIE-K. “Het collectief overlegorgaan zit drie, maximaal vier keer per jaar samen”, legt Nancy uit. “Dat zijn natuurlijk zware vergaderingen, ze zijn minder kleinschalig dan de gebruikersraad. En ze behelzen grotere thema’s: zoals budget, communicatie, logistiek, privacy en personeel. Toch kijk ik er nooit tegenop. We zitten met een fijne groep en werken goed samen.”

Van nieuwe leefruimtes tot meer inclusie   

 
Eén van de hot topics tijdens die vergaderingen? De nieuwbouw die binnenkort op de site van UNIE-K Ons Erf verrijst. “De directie vroeg al enkele keren onze mening over de indeling van dat gebouw”, deelt Nancy. “Je merkt dat sommige mensen de voorkeur geven aan een aparte slaapkamer met een eigen badkamer. Anderen zien liever een grote, gemeenschappelijke leefruimte en kleinere kamers. Dat is enorm leerrijk. Want met die persoonlijke ervaringen kan de directie aan de slag. Zo blijft de voorziening evolueren en verbeteren.” 

“Af en toe botsen de meningen, over inclusie bijvoorbeeld”, geeft Nancy toe. “Ik ben er een grote voorstander van om de deuren meer open te stellen voor mensen van buitenaf. Zo leren zij wat er hier gebeurt en hoe ze best omgaan met mensen met een beperking. Maar niet iedereen ziet dat zo. Ouders reageren soms bezorgd en denken aan de privacy van hun kind. Zeer begrijpelijk. Via het collectief overlegorgaan hebben we daar verruimende gesprekken over. Er is veel wederzijds respect voor elkaar. En we zoeken altijd naar een standpunt waarbij iedereen zich kan aansluiten.”  

Gigantische evolutie      

 
Dat organen als het collectief overlegorgaan een verschil maken, is duidelijk volgens Nancy. Ze maakte zelf al een hele evolutie mee in de zorgsector. En die is nog niet ten einde. “Zo’n vijftig jaar geleden verbleef mijn broer in een instelling die gerund werd door nonnen. Wij moesten hem daar aan de voordeur afzetten en mochten zelfs niet binnen. Nu kun je je dat niet meer voorstellen. Er is veel meer openheid”, vergelijkt Nancy.

“Voorzieningen betrekken familie veel beter dan vijftig jaar geleden.”

“Voorzieningen betrekken ouders, broers en zussen veel beter en geven hen meer beslissingsrecht. Dat is een enorme stap vooruit. Al brengt evolutie ook uitdagingen met zich mee. Er is nu bijvoorbeeld veel meer ‘gezonde concurrentie’ tussen de verschillende voorzieningen. Waardoor je met je troeven naar buiten moet komen. Zonder het menselijke aspect uit het oog te verliezen”, vult ze aan.

Wat kan er in de toekomst beter? Daar heeft Nancy een heldere visie over: “In het collectief overlegorgaan zetelen vooral ouders en voogden. Ik ben de enige zus. Dat vind ik jammer, want ik heb soms een ietwat andere kijk op onderwerpen. Meer diversiteit zou leuk zijn. Ook op vlak van leeftijd”, sluit Nancy glimlachend af.