- Portretten van UNIE-Ke personen - Sophie (OE) -

Portretten van UNIE-Ke personen - Sophie (OE)

Gepubliceerd op 11/10/2023 

Ik ben geboren op 4 juni 1976. Voor mijn ongeval studeerde ik handel.

Op jonge leeftijd, in 1997, heb ik een zwaar verkeersongeval gehad. Ik ben namelijk met mijn auto over de kop gegaan en uit de wagen gekatapulteerd. Ze zeggen dat het een mirakel is dat ik dit heb overleefd. Ik lag negen maanden in coma in Roeselare en zeven maanden in subcoma in Aalter. Daarna revalideerde ik zeven maanden in het UZ in Gent. Het blijkt dat mijn hersenstem voor meer dan 1/3de beschadigd was. Nadien werd ik thuis opgevangen en ging ik overdag wel naar de vierklaver in Adegem (een dagcentrum). Ook ging ik een viertaal jaar naar De Nieuwe Notelaar in Brugge voor één dag per week en één weekend om de twee weken. Op 03/02/2021 kwam ik wonen in UNIE-K Ons Erf in woning 16. Ik heb me daar eigenlijk wel vlot aangepast.

 

Als je mij nog niet zo goed kent, zou het wel eens kunnen dat je me niet onmiddellijk goed verstaat, maar ik doe heel goed mijn best om te articuleren. Vaste begeleiders verstaan mij zo goed als altijd. Ik heb afasie (een taalstoornis) en het liefst van al doe ik oefeningen op mijn computer hiervoor.

 

Ik ben een goedlachs en heel dankbaar persoon. Het liefst van al ga ik op stap met papa. Dat is mijn held! Onze band is niet te breken!

 

Het is belangrijk dat begeleiders mij goed uitleggen wat er moet gebeuren. Ik ben graag op de hoogte van waar mijn spullen naartoe gaan, wat er zal gebeuren enzovoort zodat ik geen schrik hoef te hebben dat dingen verdwijnen of dat mensen hun beloftes niet nakomen.

 

Ik ben een enorme dierenliefhebber. Voor mijn ongeval reed ik veel op mijn paard Lady. Ik had ook nog een hond ‘Tara’. Dat waren mijn schatjes! Ik vind het leuk om samen met mijn persoonlijke begeleider op uitstap te gaan en kan genieten van kleine dingen.

 

Dit verhaal hoort bij de fototentoonstelling ‘Portretten van UNIE-Ke personen’. Deze tentoonstelling toont artistieke foto’s en aangrijpende verhalen van personen die een hersenletsel hebben. Confronterend en adembenemend tegelijkertijd. De oorzaak van zo’n hersenletsel kan een ziekte of een ongeluk zijn. Vaak leidt dit tot een onomkeerbare breuk in iemands leven waarbij hulpverlening een noodzaak wordt. Dit is zeer ingrijpend. Voor de persoon zelf, maar ook voor zijn of haar omgeving. En toch staan we er zo weinig bij stil dat het iedereen kan overkomen.

Daarom slaan UNIE-K en de Academie Deeltijds Kunstonderwijs Brugge de handen in elkaar om de verhalen van mensen met NAH te vertellen.

 

De tentoonstelling reist heel West-Vlaanderen rond. Meer op uniek.org/portrettenvanuniekepersonen.

Ik ben geboren op 4 juni 1976. Voor mijn ongeval studeerde ik handel.

Op jonge leeftijd, in 1997, heb ik een zwaar verkeersongeval gehad. Ik ben namelijk met mijn auto over de kop gegaan en uit de wagen gekatapulteerd. Ze zeggen dat het een mirakel is dat ik dit heb overleefd. Ik lag negen maanden in coma in Roeselare en zeven maanden in subcoma in Aalter. Daarna revalideerde ik zeven maanden in het UZ in Gent. Het blijkt dat mijn hersenstem voor meer dan 1/3de beschadigd was. Nadien werd ik thuis opgevangen en ging ik overdag wel naar de vierklaver in Adegem (een dagcentrum). Ook ging ik een viertaal jaar naar De Nieuwe Notelaar in Brugge voor één dag per week en één weekend om de twee weken. Op 03/02/2021 kwam ik wonen in UNIE-K Ons Erf in woning 16. Ik heb me daar eigenlijk wel vlot aangepast.

 

Als je mij nog niet zo goed kent, zou het wel eens kunnen dat je me niet onmiddellijk goed verstaat, maar ik doe heel goed mijn best om te articuleren. Vaste begeleiders verstaan mij zo goed als altijd. Ik heb afasie (een taalstoornis) en het liefst van al doe ik oefeningen op mijn computer hiervoor.

 

Ik ben een goedlachs en heel dankbaar persoon. Het liefst van al ga ik op stap met papa. Dat is mijn held! Onze band is niet te breken!

 

Het is belangrijk dat begeleiders mij goed uitleggen wat er moet gebeuren. Ik ben graag op de hoogte van waar mijn spullen naartoe gaan, wat er zal gebeuren enzovoort zodat ik geen schrik hoef te hebben dat dingen verdwijnen of dat mensen hun beloftes niet nakomen.

 

Ik ben een enorme dierenliefhebber. Voor mijn ongeval reed ik veel op mijn paard Lady. Ik had ook nog een hond ‘Tara’. Dat waren mijn schatjes! Ik vind het leuk om samen met mijn persoonlijke begeleider op uitstap te gaan en kan genieten van kleine dingen.

 

Dit verhaal hoort bij de fototentoonstelling ‘Portretten van UNIE-Ke personen’. Deze tentoonstelling toont artistieke foto’s en aangrijpende verhalen van personen die een hersenletsel hebben. Confronterend en adembenemend tegelijkertijd. De oorzaak van zo’n hersenletsel kan een ziekte of een ongeluk zijn. Vaak leidt dit tot een onomkeerbare breuk in iemands leven waarbij hulpverlening een noodzaak wordt. Dit is zeer ingrijpend. Voor de persoon zelf, maar ook voor zijn of haar omgeving. En toch staan we er zo weinig bij stil dat het iedereen kan overkomen.

Daarom slaan UNIE-K en de Academie Deeltijds Kunstonderwijs Brugge de handen in elkaar om de verhalen van mensen met NAH te vertellen.

 

De tentoonstelling reist heel West-Vlaanderen rond. Meer op uniek.org/portrettenvanuniekepersonen.